ตามเชียร์ SWAT CAT เยือนภูเก็ต “จิบเบียร์ เชียร์บอล นอนโฮสเท็ล”
ครั้งนึง แอดมิน ไฉไลแบ็คแพ็คเกอร์ ได้มีโอกาสตามไปเชียร์ฟุตบอลที่ภูเก็ต เป็นฟุตบอลยามาฮ่าลีกวัน (เมื่อฤดูกาลที่แล้ว) ระหว่าง ภูเก็ต เอฟซี – นครราชสีมา มาสด้า เอฟซี ก็นั่นล่ะฮ่ะ ..!! แอดมิน เป็นแฟนบอล Swat Cat ปกติก็ติดตามเชียร์อยู่ตลอดอยู่นะ ดูทุกนัดที่เตะ อาทิตย์ไหน นัดไหนว่างๆ ก็ไปที่สนามบ้าง มันได้อรรถรสในการชมเกมส์มากกว่าการถ่ายทอดสดทางจอโทรทัศน์หลายเท่ายิ่งนัก เมื่อได้กางตารางโปรแกรมการแข่งขัน เห็นมีนัดหนึ่งที่ Swat Cat จะออกไปเยือน “โรนินแดนใต้” ภูเก็ต เอฟซี เทียบกับปฏิทินตารางชีวิตดูแล้ว ก็เห็นว่าช่วงนั้นว่างๆ อยู่พอดี ก็เอาว่ะ..!! นัดนี้ตามไปเชียร์ ไกลบ้านบ้าง ลองลงใต้อีกสักครั้ง ไปตามให้กำลังใจทีมรักกันสักหน่อยเด้อ!
รีวิวนี้ก็..เลย ถือโอกาส แบ่งปันข้อมูลจากการไปตามเชียร์ Swat Cat ในนัดระหว่าง ภูเก็ต เอฟซี – นครราชสีมา มาสด้า เอฟซี (24 สค 57)นะครับ รวมข้อมูลการเดินทาง จากสนามบิน (หรือ บขส.) ภูเก็ตไปยัง สนามสุระกุล (สนามเหย้าภูเก็ต เอฟซี) ที่พักโฮสเท็ลราคาประหยัดไม่ไกลจากสนาม ของกิน ของอร่อยๆ แถวๆ นั้น เผื่อเป็นข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ สำหรับแฟนบอลทีมอื่นๆ ที่ต้องไปเยือนภูเก็ต เอฟซี และได้ เสริช Google มาเจอบทความนี้นะครับ
การเตรียมตัวออกเดินทาง โดยปกติแล้ว ผมจะใช้ชีวิตอยู่ใน กทม. เสียเป็นส่วนใหญ่ (แมวพลัดถิ่น) การเดินทางจะไปภูเก็ตนั้น ถ้าจะให้ประหยัดและสะดวก ก็คงไม่พ้น รถ บขส. หรือ จะสบายอีกขึ้นมาหน่อย ก็นั่งเครื่องบินไปลงภูเก็ต ก็อย่างที่ทราบกันดีนะ ว่าสมัยนี้ ค่ารถทัวร์ กับ ค่าเครื่องบิน มันก็พอๆ กันนั่นแหละ เผลอๆ นี่มีถูกกว่าด้วยซ้ำ ผมเลยเลือกอย่างหลัง ในระยะเวลาการจองที่ไม่รอนานมากกับ “นกแอร์” ราคาเที่ยวบินละ 9xx บาท ถือว่าเป็นราคาที่พอใจ ก็เลยจัดการจองไป !!
โดยทริปนี้ “ลุยเดี่ยว” ไปคนเดียว ก็ต้องหาข้อมูลการเดินทางไปสนามเอง ก็เสริช Google ไปตามระเบียบ พบว่า สนามสุระกุล อยู่ในบริเวณตัวเมืองภูเก็ตเลย และรถชัตเตอร์บัสจากสนามบิน ก็ผ่านสนามด้วย (มีรถโดยสารจาก บขส. ภูเก็ตก็ผ่านหน้าสนามเช่นกัน) พอรู้ว่าไปไม่ยาก ก็โอเคแล้วแล้วเด้อ! ต่อไปที่พัก จะนอนไหนดี? ดูบอลเสร็จจะกลับเลยก็กระไรอยู่ ขอนอนภูเก็ตเล่นๆ สักคืน ก็ดีเหมือนกัน พยายามหาที่พักที่ถูกๆ และไม่ไกลจากสนาม (เพราะไม่มีรถใช้ ดูบอลเสร็จต้องเดินกลับเอา ฮ่าๆ) ต้องพยายามหาที่พักที่ใกล้ๆ และ ถูกๆ พอนอนได้ เอาไว้ก่อน เข้าเวป AirAsiaGo หาที่พัก โชคดีได้ที่พักราคาถูกมา ราคาโดนใจก็จองไปไม่มีคิดมาก ชื่อ โรงแรม “เดอะ เมมอรี่ แอท ออน ออน” อยู่ในย่านเมืองเก่าภูเก็ตไม่ไกลจากสนาม เป็นโฮสเท็ลห้องนอนรวม 4 เตียง นอนห้องละ 4 คน (ฉะนั้น ไปนอนคนเดียว ผู้ร่วมห้องอีก 3 คนเป็นใครก็ไม่รู้ ฮ่าๆ) ปกติราคาหน้าเวปไซต์อยู่ที่ 500 บาท (ถือว่าแพงเหมือนกัน กับการนอนแบบ Dorm แต่จองผ่านพวก Agoda ก็ประมาณเกือบ 300 บาท) แต่ผมจองผ่าน AirAsiaGo ได้ราคามาที่ 180 บาท ลดมาเกินครึ่งเลย ก็โอเค สำหรับที่หลับที่นอนในภูเก็ต (ถูกดีแถะเดะ โดนๆ)
และแล้ว..ก็ถึงวันบุก “ภูเก็ต” เริ่มต้นออกเดินทาง จากสนามบินดอนเมือง บินไป ภูเก็ต กับนกแอร์ บอลเตะตอนเย็น แต่ออกไปสายๆ หน่อย เผื่อไปเดินเล่นเที่ยวทะเลในภูเก็ตด้วยสักหน่อย….!!
เดินทางชั่วโมงนิดๆ ก็มาถึง “ภูเก็ต” จากสนามบินเข้าเมืองภูเก็ต(และไปสนามบอล) ยังไง? สนามบินภูเก็ต ตามแผนที่จะตั้งอยู่ทางทิศเหนือ และตัวเมืองจะอยู่กลางๆ ค่อนไปทางใต้ อยู่ห่างจากสนามบิน ประมาณ 30 กิโลเมตร ไกลคักพอตัวเลย สามารถใช้บริการรถชัตเตอร์บัสรับส่งจากสนามบินได้ ซึ่งออกตามเวลา และราคา ตามระยะทางใกล้ไกล ตามจุดจอดต่างๆ (จุด 1= สนามบินภูเก็ต จะไปลงที่จุด 2 = สนามสุระกุล)
ในระหว่างทางที่จะเข้าเมืองนั้น จะผ่าน สนามสุระกุล ก่อน สามารถที่จะลงรถตรงนี้ได้เลย ราคา 100 บาท พอๆ กับไปลงในเมืองเลย ฮ่าๆ (ก็ถือว่าแพงเหมือนกัน -แต่ภูเก็ตเป็นเมืองท่องเที่ยวราคานี้ถือว่าซื้อความสะดวกไป) ปล.ไม่มีช่องทางไหนที่จะประหยัดไปกว่านี้แล้ว นอกจากโบกรถเข้าเมืองฟรี 55+
บอลเตะตอน 18.30 น. ทำให้มีเวลา เที่ยวอยู่พอสมควร มา “ภูเก็ต” ทั้งทีต้องเห็นทะเลบ้าง แต่.. ไอ้ครั้นจะไป เดินเล่น เที่ยวหาดดังๆ รอเวลา พวกหาด ป่าตอง กะรน กะตะ ฯลฯ ก็อยู่ซะไกล ทางใต้ของเกาะเลย ขึ้เกียจนั่งรถ วนไป วนมา (ที่สำคัญ ขึ้นชื่อว่าภูเก็ต ค่ารถ ไปนู่นนี่..มัน โค ตะ ระ จะ แพง ด้วยเด้อ) มองๆ ดูแผนที่ และ ตอนลงเครื่องมา รู้สึกว่าสนามบินมันจะติดกับชายหาดเลย ก็เที่ยวเล่นมันหาดตรงนี้แหละ เดี๋ยวตอนบ่ายแก่ๆ สักหน่อย บอลใกล้เตะ ก็ค่อยกลับมาขึ้นรถจากสนามบินไปล่ะกัน ก็เลยเดินออกมาจากสนามบิน ไปเดินเล่นชายหาดใกล้ๆ
เดินออกจากสนามบินภูเก็ตออกมา (จุด 1) แล้วเลี้ยวขวาเดินไปอีกประมาณ 500 เมตร แล้วเลี้ยวขวาอีกที (จุด 2) จากนั้นเดินเข้าไปอีกประมาณ 500 เมตร ก็จะถึงชายหาด (จุด 3) เป็น “อุทยานสิรินาถ หาดในทอน” (หาดไม้ขาว)
เดินเข้ามาไม่ไกลนะ เดินได้สบายๆ ระยะแค่นี้ แต่ปัญหามันอยู่ที่แดด ตอนช่วงเที่ยงๆ นี่แหละอย่างร้อนเลย เข้ามาถึง“อุทยานสิรินาถ” บรรยากาศก็สงบดีนะครับ ต้นไม้เยอะดี บรรยากาศร่มรื่น นั่งเล่น นอนเล่นเย็นสบาย ชายหาดก็ดูสงบๆ ไม่วุ่นวายดีด้วย อันนี้ชอบๆ นั่งเล่นชิลล์ดี ฮ่าๆ
บริเวณ “หาดในทอน” (หาดไม้ขาว) แห่งนี้ จะเป็นบริเวณปลายสุดรันเวย์ของเครื่องบินพอดี.. สามารถ มานั่ง มานอนดูเครื่องบิน บินขึ้น-ลง ตรงจุดนี้ได้ แบบเฉี่ยวหัวไปมา ฮ่าๆ (ถ้าเคยดูใน youtube ก็จะพอนึกภาพออกนะ.. อันนั้นของฝรั่ง แต่ที่เมืองไทยเราก็มี ก็คือ..ที่นี่นี้เอง อิอิ)
ระหว่างนั่งเล่น ริมชายทะเลอยู่ นั้น ก็มีเพื่อนเก่าแชทข้อความ Facebook เด้งเข้ามา ตึ๊งงงง!! (สงสัยจะเห็นจากที่ผมเช็คอิน กับ อัพรูป ในเฟชว่าอยู่ภูเก็ต) เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียน แล้วมาทำงานอยู่ที่ภูเก็ต ก็เลยส่งข้อความมาทักทาย คุยไปคุยมา ก็รู้ว่าเขามาทำธุระแถวสนามบินพอดี เฮ้ยๆๆ.. ใกล้ๆ กันเลยนิ เลยถูกชักชวนให้เข้าเมืองไปพร้อมๆ กัน ก็จะรออะไรล่ะครัชชช..ติดรถไปด้วยสิครับ ประหยัดไป 100 บาท ฮ่าๆ ก็เลยรีบเดินจากหาด กลับเข้าไปที่สนามบินโดยพลัน!!
ติดรถเพื่อน เข้าเมือง จากสนามบินถือว่าเป็นระยะทางที่ไกลพอสมควรเลยนะ เพื่อนขับรถมาส่ง และปล่อยผมลงที่สนาม ตรงประตูทางเข้าฝั่งทีมเยือนพอดี โอเค..นั่งมาสบายดีแท้ 55 + ร่ำลากันเรียบร้อย ก็ได้เวลาพอดี มาซื้อตั๋วเข้าชมครับ ตอนนี้เป็นช่วงบ่ายแก่ๆ แฟนบอล สวาทแคท บางส่วนก็เดินทางมาถึงสนามกันแล้ว แต่ก็ยังมีกองเชียร์ส่วนใหญ่ ที่มากับรถบัสชมรมฯ ยังมาไม่ถึงสนาม
“สนามสุระกุล” เป็นสนามที่สามารถใช้งาน จัดกิจกรรมกีฬา ได้หลากหลาย ตั้งอยู่ในจังหวัดภูเก็ต เป็นสนามเหย้าของ สโมสรฟุตบอลจังหวัดภูเก็ต ตามข้อมูลระบุว่า มีความจุประมาณ 15,000 ที่นั่ง
ซื้อตั๋วมาแล้ว ได้ MATCH GUIDE เล่มเล็กๆ มาด้วย เป็นข้อมูลนักเตะทั้ง 2 ทีม สถิติต่างๆ ที่รวบรวมมาในเล่ม มันเจ๋งมาก ที่สำคัญมันน่าสะสมนะครัช พี่น้อง!
แฟนบอล SWAT CAT ก็ทยอยเข้าสนามกันบ้างแล้ว ก็ค่อยๆ มีมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งมากับรถชมรมฯ เดินทางมากันเอง จากทั่วทุกสารทิศ ของประเทศไทย มารวมตัวกัน เพื่อเชียร์ทีมรักด้วยกัน..!!
สภาพอากาศวันนี้ มีเมฆค่อนข้างมาก แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะช่วยบังแดดไม่ให้ร้อน 55+ พี่น้องแมวจะได้นั่งสบายๆ กันสักหน่อย
18.30 น. ก็ได้เวลาการดวลแข้งของนักเตะทั้งสองทีม PHUKET FC vs SWAT CAT
ที่นั่งทีมเยือนอยู่หลังประตู ค่อนข้างที่จะไกลเหมือนกันครับ พยายามถ่ายซูมนักเตะสุดฤทธิ์แล้ว 55+ สวาทแคท สู้ๆ
ได้เวลาเริ่มเกมส์ในครึ่งแรก ร่วมใจกันเชียร์อย่างเต็มที่!!
แล้วก็จบครึ่งแรก ที่สกอร์ 0-0 มีจังหวะได้เสียวให้พอได้ลุ้นกันเป็นพิธี ตรงฝั่ง “ทีมเยือน” ที่นั่งกันอยู่นี้ ชั้นบนสุดจะเป็นระนาบเดียวกับพื้นเลยนะครับ (ด้านฝั่งทีมเยือนเป็นเนินเขา ถ้าเดินเข้าประตูฝั่งทีมเยือน จะเหมือน สนามอยู่ในหลุม ประมาณนั้น) คือว่า พอพักครึ่งจะไปซื้อเบียร์มาเพิ่ม นี่ต้องเดินขึ้นไปชั้นบนเลยนะ 55+ เป็นสนามที่บรรยากาศดีอีกหนึ่งสนามครับ ลมเย็นสบาย จิบเบียร์ เชียร์บอล ชิลล์เลย.. แล้วก็มาว่ากันต่อที่ครึ่งหลัง!!
ครึ่งหลังผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้ง 2 ทีมต่างก็ทำอะไรกันไม่ได้ เสมอกันไปแบบไร้สกอร์ 0-0 แบ่งแต้มกันไป Swat Cat ได้ 1 แต้ม สำคัญ จากการมาเยือนไกลถึงถิ่นภูเก็ต ถือว่าเป็นแต้มที่คุ้มค่า เลยทีเดียว!!
จากนั้น จบเกมส์ ก็ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกัน เป็นแมตซ์หนึ่งที่สำคัญ ได้เก็บแต้มกลับบ้าน เป็นแต้มนอกบ้านที่แฟนๆ Swat Cat ต่างพอใจเป็นอย่างมาก มาเยือนตั้งไกล ได้แต้มกลับ มันก็สุดยอดแล้วเด้อ! เดินทางกลับกันอย่างปลอดภัย..พี่น้อง!
และเตรียมตัวแยกย้ายกันเดินทางกลับ..กัน ส่วนผมน่ะเหรอ? ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอายังไงดี จากแผนที่ ที่ลองดูๆ มา ไอ้โรงแรมที่ได้จองไว้ มันก็พอจะเดินไปได้อยู่นาาา? ก็เดินออกมาตรงหน้าสนาม แล้วเดินตามถนนไปตามแผนที่ น่าจะสักประมาณกิโลเมตรหน่อยๆ
1 – สนามสุระกุล
2 – โรงแรม แอท ออน ออน
3 – ร้านโอ้วเอ๋ว(ของอร่อยภูเก็ต)
4 – ร้านหมีฮกเกี๊ยน(ของอร่อยภูเก็ต)
5 – แยกสถานีตำรวจ
6 – สถานีขนส่ง(ต้นสายรถไปสนามบิน)
เดินจากสนามฟุตบอลเข้าไปในเมือง ก็ไม่มืดอย่างที่คิด ระหว่างทางก็มีร้านอาหาร ร้านค้าตั้งอยู่มากมาย เดินผ่านแฟนบอลภูเก็ตบ้างก็หยุดทักทาย พอเป็นพิธี หิว..ก็แวะกินก๋วยเตี๋ยวสักชาม..!
เดินมาได้สักพักก็มาถึง “วงเวียน” แล้วก็เลี้ยวเข้าเส้น ถนนพังงา อ้าววว..!! ถึงแล้ว แป๊บเดียวเอง ไวกว่าที่คิด นึกว่าต้องเดินไกลกว่านี้ ฮ่าๆๆ โอเค..เข้าเช็คอิน ที่โรงแรม(จุด 2) ตังค์จ่ายมาแล้ว ก็เข้านอนได้เลย..มาถึงนี้ ทั้งเดิน ทั้งหยุดกินก๋วยเตี๋ยวก็ร่วมๆ เกือบจะสี่ทุ่มไปแล้ว พนักงานนึกว่าจะมามานอนซะแล้วมั้ง 55+
เดินขึ้นมาบนชั้นสอง บรรยากาศโรงแรมเป็นแบบคลาสสิค ตึกแบบชิโน-โปรตุกีส ถึงตัวอาคารจะเป็นตึกเก่า แต่รีโนเวทดีมากๆ ข้างในดูใหม่ และสะอาด กว่าที่คิดเยอะเลย..!
พนักงานเดินมาส่งถึงหน้าห้อง ซึ่งห้องๆ หนึ่งเนี่ย จะนอนกัน 4 คน เป็นห้องรวม คล้ายๆ นอนหอ.. ไอ้เราก็ลุ้นสิ ว่าในห้องจะเป็น ใครมานอนด้วยว๊าา? ใจก็คิด ว่า.. เขาจะนอนกันไปแล้วรึเปล่าว่ะ? แบบว่า..มาดึกไง ไม่อยากรบกวน 55+ ก็เปิดห้องเข้าไป..
เปิดเข้ามา ไม่มีคนอยู่แฮะ… แต่มีร่องรอยของคนพักอาศัยนะ พนักงานบอก คืนนี้..น่าจะมีแค่สามคนที่นอนห้องนี้ (รวมผมด้วย) จากสายตา กะๆ ดูจากของใช้ น่าจะเป็น ผู้ชายหนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคน พนักงานให้เลือกเตียงนอนได้เลย.. ผมก็เลยขอชั้นบนละกัน.. เตียงบนที่มีเสื้อสีส้ม “สวาทแคท” พาดอยู่นั่นแหละ!
ด้วยความตั้งใจในตอนแรก.. ที่จะอาบน้ำเย็นๆ เปลี่ยนเสื้อผ้า ลงไปเปรี้ยวในเมือง หาเบียร์จิบนั่งกินชิลล์ๆ เป็นอันต้องพับโครงการไป ด้วยแอร์เย็นฉ่ำ นอนหลับสบาย ดันหลับไปซะงั้น 55+ ตื่นมาอีกที ก็ ตี 2-3 เข้าไปแล้ว เพราะรู้สึกตัวตอนไอ้หนุ่มฝรั่งเพื่อนร่วมห้อง เปิดประตูเข้ามา ก็เปิดม่านที่เตียงโผล่หน้าไปทักทาย แล้วกลับมานอนต่อ ยาวยันเช้า หลับสบายเลยแกเอ้ย!
เมื่อคืน..นอนไว เลยตื่นเช้าหน่อย มาเดินเล่นแถวๆ โรงแรม ลองสำรวจโรงแรมนี้หน่อย เผื่อจะมีคนสนใจมาพักที่นี่บ้าง
พูดถึงรายละเอียดของโรงแรมนี้ โรงแรม เมมโมรี แอท ออนออน เป็นโรงแรมเก่าแก่ที่สุดในจังหวัดภูเก็ตและยังคงรักษาเอกลักษณ์และเสน่ห์ของอาคารสถาปัตยกรรมโบราณแบบชิโน-โปรตุเกสไว้อย่างครบถ้วน มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ทันสมัย รวมทั้ง wifi มีห้องให้เลือกหลายแบบ แต่ที่ถูกสุดก็นอนแบบรวม อย่างที่ผมนอน ฮ่าๆ
เดินเล่นแป๊บนึง..กลับมาห้อง เจอผู้ร่วมห้องอีกคน เป็นป้าคนไทย แกมาทำธุระที่ภูเก็ต กำลังจะออกจากห้องไปพอดี ก็เลยได้ทักทายกันอยู่พักนึง ผมก็เลย จะอาบน้ำอาบท่าบ้าง.. เดี๋ยวจะลงไปหาของกิน แถวๆ นี้ แล้วจะได้เตรียมกลับ (จองไฟล์ทเที่ยงไว้ มีเวลาเหลือแค่ช่วงเช้าๆ) ก่อนไปอาบมาดูภายในห้องตอนเช้าๆ สักหน่อย เป็นห้อง Dormitory นอนรวม ชาย-หญิง ขนาด 4 เตียง โดยแต่ละเตียงประกอบด้วยผ้าม่านปิดในขณะพักผ่อน และอ่านหนังสือด้วยโคมไฟหัวเตียง มีช่องเสียบอุปกรณ์ไฟฟ้าด้วยนะ สำหรับการชาร์ตมือถือ และชั้นวางของเพื่อความสะดวก คุ้มราคาอยู่นะ 55+
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ลงมาเดินเล่นหาอะไรกิน แถวๆ โรงแรม ซึ่งในย่านนี้ เป็น “ย่านเมืองเก่า” ของภูเก็ต จึงสามารถพบเห็นตึกเก่าๆ อาคารเก่าๆ ที่มีความสวยงามอยู่แถวนี้มากมายเลย เดินดูตึกบ้านเมืองเขาเล่นๆ ตั้งใจจะไปกิน “โอ้วเอ๋ว” ของอร่อยภูเก็ต (จุด3) แต่ก็เงิบครัช..ร้านไม่เปิด หรือว่าผมมาเช้าเกินไปก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
(ปล. “โอ้วเอ๋ว ” เป็นของหวานโบราณ ทำจากเมล็ดโอ้วเอ๋ว คล้ายเม็ดแมงลัก และกล้วยน้ำว้า ห่อผ้าขาวแช่น้ำแล้วขยำจนเกิดเมือก เมื่อจับตัวจะคล้ายวุ้นใส่น้ำแข็งใสราดน้ำหวาน ใส่ถั่วแดงหรือเฉาก๊วย อร่อยหอมหวานเย็นชื่นใจ แก้ร้อนในได้อย่างดีเลยล่ะ)
อดกิน “โอ้วเอ๋ว” ก็ไม่เป็นไร แถวนี้ยังมีของอร่อยอีกอย่าง กับ “หมี่ฮกเกี๊ยน” มีหลายร้านมาก แต่ขอมานั่งร้านนี้ละกัน ไม่ไกลจากโรงแรม (จุด 4) สั่งแบบทะเล ใส่ไข่ลวกมาด้วย แบบว่าไข่ลวกพอคนๆ ให้ไข่แตกๆ เข้ากับเส้นแล้วนี่มันเข้ากันอร่อยดีมากๆ เลยครัช!!
อร่อยจนแทบเลียชาม..เฮ้ยยย!! ไม่ใช่!! ร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่ครับ มีอาหารพื้นเมืองแบบอื่นๆ ให้ลองด้วย แบบว่าเป็นศูนย์รวมอาหารพื้นเมืองของจังหวัดภูเก็ตเลย..แต่ ผมมาเช้าเกินไป ร้านยังไม่เปิดดี เลยได้กินแค่หมีฮกเกี๊ยน ฮ่าๆ
อิ่มอร่อย เบิ้ล 2 ชาม..กลับมาโรงแรม เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เตรียมตัวกลับบ้านเฮา เช็คเอ้าท์..เดินออกจากโรงแรมแล้วเลี้ยวซ้าย เพื่อจะไป บขส. ภูเก็ต(จุด 6) จะไปขึ้นรถไปสนามบินที่นั่น ต้องเดินไปประมาณ 500 เมตร ไม่ไกลมาก เดินชิลล์ๆ ระหว่างทางจะผ่านแยก ที่ถนนภูเก็ต กับ ถนนพังงา ตัดกัน ตรงแยกสถานีตำรวจ (จุด 5) ตรงนี้ถือเป็นมุมยอดฮิต มุมมหาชน ของการมาเก็บภาพเป็นที่ระลึกเลยล่ะ 55+
มาถึง บขส. ภูเก็ต ก็มีเห็นคิวรถ ชัตเตอร์บัสของสนามบิน หาไม่ยาก.. ผมก็เดินขึ้นไปรอบนรถ จ่ายค่าโดยสารไป ราคาเท่าขามา คือ 100 บาท กับระยะทางประมาณ 30 กว่ากิโลเมตร ช่วงสายๆ เที่ยงๆ ไฟล์ทกลางวันแบบนี้ คนไปสนามบินค่อนข้างน้อยครับ นั่งไปเรื่อยๆ ผ่านสนามสุระกุล เส้นเดิม กับตอนขามา รถรถชมวิวข้างทาง มาประมาณ ครึ่งชั่วโมงก็มาถึงสนามบิน เตรียมกลับบ้านเฮา!
ได้เวลาอำลาภูเก็ต.. หวังว่าเรา.. จะไม่เจอกันอีกนะ!! (เพราะว่าเรา Swat Cat จะหนีไปไทยลีคแล้ว อิอิ!)
บินวนผ่าน “สะพานสารสิน” สะพานที่มีความสวยงามของภูเก็ต เป็นสะพานที่เป็นตำนานแห่งความรักของชายหญิงคู่หนึ่ง อย่างที่เคยทราบกันมา.
สักพักแอร์สาว..หน้าหวาน มาแจก ขนม.. ผมก็กล่าว “ขอบคุณ” และก็บอกเธอกลับว่า “อย่าลืมช่วยเชียร์ SWAT CAT ด้วยนะครัชช..อิอิ”
ทริปนี้ ก็เป็น.. อีกหนึ่ง ในหลายทริปของการตามไปเชียร์ SWAT CAT ของผมนะครับ ได้ไปเชียร์บอล ได้ทั้งดูบอลและ ก็ถือโอกาสได้ไปเที่ยวจังหวัด “ทีมเจ้าบ้าน” ไปในตัวเลย ก็เป็นอะไรที่สนุกสนานดีครับ โอกาสหน้าคงได้ตามเชียร์กันอีกเรื่อยๆ แน่นอน..อิอิ!!
.. ระหว่างการเดินทาง นั่งชมวิว เพลินๆ สายตาผมเหลือบมองอาร์ม “ยามาฮ่า ลีก วัน” ที่ติดบนแขนเสื้อด้านขวา ก็นึกในใจว่า คงถึงเวลาแล้วมั้ง..?? ที่จะได้ขึ้นไปไทยลีค ลีคสูงสุดเสียที วันนี้มาเยือน ก็กลับไปพร้อม 1 แต้มสำคัญด้วย ก็ต้องมีสักวันแหละเนอะ ที่จะได้ขึ้นไปเล่นบนลีคสูงสุดซะที..
..ก็นั่นล่ะฮ่ะ !! สมหวังแล้ว..ล่ะ เพราะปีนี้(2558) Swat Cat ได้เล่นในไทยลีคแล้วเด้อ อิอิ!!
